Het idee is om de link aan te klikken waarna de muziek opent in een nieuw venster. Dan kun je tegelijkertijd het verhaal eronder lezen om zo allebei tegelijk in je op te nemen.
Editors -Fall
(klik hier voor de muziek)
Een band die vanaf het eerste moment mijn aandacht trok (en daarna maar liefst 3x live gezien heb) was Editors. Als je als band jaren '80 new-wave speelt maar dan in een modern jasje kan dat (in mijn geval) ook niet missen natuurlijk. Toch hebben ze nog wel wat wijzigingen ondergaan voordat het uiteindelijk Editors werd, want onder de namen Pilot, the Pride en Snowfield werden de eerste stappen gezet door Tom Smith (zang/gitaar/piano), Chris Urbanowicz (gitaar/synth) en Russell Leetch (bas/achtergrond zang/synth) en in mindere mate Edward Lay (drums) die er pas bij is vanaf de Snowfield periode. Hij werkte in die tijd samen met Chris in een schoenenwinkel waarna hij gevraagd werd toen de oorspronkelijke drummer de band verliet.
Tijdens die Snowfield periode maakte de band een demo van het nummer "Bullets" en dit werd opgepikt door verschillende labels. Hierdoor kwamen er maarliefst 30 vertegenwoordigers van diverse maatschappijen kijken bij een live show in Birmingham in 2004. Het was het indie label Kitchenware records uit Newcastle dat de strijd om de handtekening uiteindelijk won en daar zou de band het eerste materiaal officieel uitbrengen.
Het werd eerst geprobeerd met een limited 1000 persingen van het bewuste nummer "Bullets". Deze kwam op 25 januari 2005 uit en was dezelfde dag al gelijk helemaal uitverkocht. Deze werd gevolgd in april door de tweede single "Munich" en dit bezorgde de band gelijk een top 25 hit. Aangezien het hierdoor allemaal een beetje te groot werd voor Kitchenware records werd een distributie deal gesloten met Sony, zodat het debuutalbum "The back room" grote ondersteuning kon krijgen en er hierdoor in de eerste week al meer dan 17.500 exemplaren over de toonbank gingen.
Het tweede album "An end has a start" volgde eind juni 2007 en kwam direct binnen op nummer 1 in de Britse album charts. Als voorloper voor de release zag ik Editors op 6 juni voor een try-out in de Melkweg. Hier toonde de band een geweldige live act te zijn met Tom Smith die de aandacht wel moest trekken want bassist Russell is niet buiten een vak van 1 m² bij zijn versterker vandaan te krijgen en gitarist Chris Urbanowicz is erg in zichzelf gekeerd en druk met zijn pedalenbak. Maar Tom doet dit met verve en klom zelfs bovenop zijn piano om het publiek te vermaken. Muzikaal gezien stond alles als een huis. Drummer en bassist zijn retestrak en de hypnotiserende gitaar van Chris zweeft er heerlijk overheen. Erg indrukwekkend. Vlak na de release stond de band gelijk op alle grote festivals (Glastonbury, Lowlands, Pukkelpop) waarmee de grote doorbraak een feit was. In oktober van hetzelfde jaar (dus slechts 4 maanden na het Melkweg concert) zag ik ze weer, maar deze keer in Paradiso (met het toen nog onbekende maar wel al indrukwekkende Boxer Rebellion in het voorprogramma). Nu was het album inmiddels uit, wat zorgde voor een bomvolle zaal. Opnieuw stelde Editors niet teleur en werd er een fantastisch optreden neergezet wat vooral muzikaal van hoogstaand niveau was. Dit was nog niet het eind van de tour, want die liep het hele jaar 2008 ook nog door en nu konden ze dezelfde festivals aandoen, maar nu als headliner. In de UK stonden ze zelfs in een 12.000 koppig tellende Birmingham Arena.
Het derde album "In this light and on this evening" volgde in oktober 2009. Toen gemeld werd dat Mark "Flood" Ellis het album zou produceren (o.a. U2, the Killers, Depeche Mode, Erasure) werd al snel duidelijk dat ze voor een wat meer elektronisch geluid zouden gaan kiezen. Dit leverde veel kritiek op van de "oude" fans, maar zorgde toch ook weer voor een nieuwe aanwas getuige de release van de single "Papillon" wat een eerste plek in België betekende en ook gelijk de eerste nummer 1 van de band buiten het eigen land. Ook na de release van deze plaat zag ik ze op 8 november 2009 in de Melkweg. Eerlijk gezegd de minste van de drie keer, bij mij ook mede veroorzaakt door het meer elektronische geluid. Maar desondanks toch opnieuw zeer de moeite waard.
Vanaf half 2011 dook Editors opnieuw de studio in met "Flood" voor de vierde plaat. Toch kwamen ze snel met een statement dat het minder elektronisch zou worden. Dit hele verhaal kwam in een ander daglicht toen in februari 2012 het bericht naar buiten kwam dat gitarist Chris Urbanowicz de band had verlaten door muzikale meningsverschillen. Hij werd vervangen door maarliefst twee personen (een gitarist en een toetsenist/gitarist) wat wel de unieke kwaliteit van Chris weergeeft. Door deze wisseling duurde het allemaal wat langer en ging de band ook regelmatig live spelen om Justin Lockey en Elliott Williams snel te laten wennen. Het album "The weight of your love" volgde uiteindelijk in de zomer van 2013 met als voorloper de single "A ton of love". Het bleek inderdaad een meer rock album dan de voorloper. Zou het dan toch Chris geweest zijn die meer de elektronische kant op wilde?
De band speelde daarna in de enorm grote Ziggodome wat ik aan me voorbij liet gaan. Want ik hou het liefst de herinnering aan die eerste keer in de Melkweg hoog. En net als mijn eerste Pearl Jam ervaring weet ik zeker: Mooier dan die keer zal het toch nooit meer worden...
Links:
official website:
http://www.editorsofficial.com/
"Fall" live in Paradiso 2006:
https://www.youtube.com/watch?v=c8V9b0-rIGI
"Camera" live Melkweg 2009:
https://www.youtube.com/watch?v=i-d8BRIMpnM
Full live show Haldern 2008:
https://www.youtube.com/watch?v=CQrL9JOYqRY
Geen opmerkingen:
Een reactie posten