Temple of the Dog - Muziek om nooit te vergeten: Week 11

Het idee is om eerst de link aan te klikken (opent in een nieuw venster) en dan het blog te lezen. Dan kun je de muziek helemaal in je opnemen.

Temple of the Dog - Hunger strike
(klik hier voor de muziek, sorry voor de irritante reclame vooraf)

Het gekozen muziekfragment is dan wel van Temple of the Dog, maar ik wil het eigenlijk meer over Pearl Jam hebben. Dit is niet zo heel gek want alle muziek-kenners weten dat Temple of the Dog de overgangsperiode was waarin de band Mother Love Bone na het overlijden van zanger Andrew Wood transformeerde in Pearl Jam. Het was een eerbetoon van Soundgarden zanger Chris Cornell die daarvoor zijn Soungarden maatje en drummer Matt Cameron had ingeschakeld om samen met Mother Love Bone leden Stone Gossard (gitaar) en Jeff Ament (bas) een album op te nemen. Ondertussen was er ook al contact gelegd met Eddie Vedder die daardoor op "Hunger strike" ook zijn aandeel had en Stone en Jeff haden ook gitarist Mike McCready uitgenodigd. Na dit project gingen Matt en Chris terug naar Soundgarden en de overige leden gingen door als Pearl Jam (met aanvulling van drummer Dave Krusen die het niet lang vol hield, maar wel drumt op het album "Ten"). Drummers hebben het nooit lang volgehouden bij Pearl Jam trouwens, tot in 1998 Matt Cameron weer opdook na het uiteenvallen van Soundgarden. Hij is nu de langstzittende drummer bij Pearl Jam. Maar om terug te komen op Hunger strike: achter dit nummer zit voor mij persoonlijk ook een mooi verhaal.

We schrijven 4 maart 1992. Ik heb kaarten voor een "nieuwe" band die Tivoli in Utrecht aan doet. Ze hebben net een debuutalbum uit met de titel "Ten" en ze beginnen een beetje bekendheid te krijgen. Ze worden in één adem genoemd met stadgenoten Nirvana, al vind ik zelf de muziek van Pearl Jam iets genuanceerder dan het werk van Nirvana. Het album "Ten" was voor mij zo een muzikale openbaring dat ik besloot er naar toe te gaan. In mijn enthousiasme kreeg ik ook nog enkele jonge Katwijkse muziekliefhebbers mee die dit ook wel eens live wilden zien.

Het voorprogramma was het Nederlandse City Pig Unit. Die zorgden voor een partij muzikaal geweld dat ik laatst nog één van de Katwijkers sprak en die mij wist te melden dat hij door die band een stuk gehoorbeschadiging heeft opgelopen. Wat een volume. Dit was gelukkig bij Pearl Jam wat anders. We hadden een prachtige plek gevonden op het balkon. En iedereen die het oude Tivoli nog kent weet dat er midden op het balkon een soort "huisje" stond waarin het licht en geluid bedient werd. Ik stond precies links van het "huisje", een mooiere plek op het balkon is er niet.

Eddie was erg in zijn nopjes. Stage-diven was nog niet verboden en hij hielp met man en macht publiek het podium op om te "diven". Normaal dook hij zelf af en toe het publiek in, maar deze keer niet omdat hij met de melding kwam dat hij die middag een nieuwe tattoo had laten zetten op zijn been. De band was in topvorm. Drummer in die tijd was Dave Abbruzzese. Hij was net aangetrokken en voelde zich als een vis in het water.

Tijdens Porch besloot Eddie om via de speakers het balkon op te klimmen. Daar balanceerde hij op de reling van het hek. Hij maakte een complete ronde inclusief een klim over het "huisje". Maar de stap van het "huisje" naar de reling daaronder was te groot dus gebaarde hij dat ik hem moest "aanpakken". Zo leunde hij vanaf het dak met zijn hand reikend naar mijn hand en kon ik hem opvangen zodat hij zijn weg kon vervolgen naar de andere kant van het balkon waar hij weer het podium op kon.

Eddie had het zo naar zijn zin dat hij als laatste toegift hij alleen terug kwam. Daar stond hij, zonder band. Hij besloot om een stuk "Hunger strike" volledig accapella te doen. Wat een prachtige uitvoering. Sinds dat moment is dat nummer voor mij nooit meer hetzelfde geweest en heb ik besloten om Pearl Jam niet meer live te gaan bekijken in een Gelredome of Ziggo dome want de herinnering die ik aan deze avond heb kan er alleen maar kapot door gaan. Na dit accapella stuk kwam de rest van de band er weer bij om "Garden" te spelen. Maar voor mij was de avond al een legendarische om nooit meer te vergeten. Dit optreden staat nog altijd in mijn top 5 allertijden....

Later dat jaar stond Pearl Jam op Pinkpop. Met de legendarische kraan-scene waar Eddie vanaf een camera-kraan het publiek in duikt. Hij is het optreden in Tivoli niet vergeten getuige zijn Tivoli t-shirt.

Links:
Hunger strike & Garden live in Tivoli 1992 (eerst reclame): http://www.youtube.com/watch?v=hnoPhe9p5M0
Interview+live footage Tivoli 1992: http://www.youtube.com/watch?v=qxZc_-uhIuU