Talk Talk - Inheritance
(klik hier voor de muziek)
De band werd opgericht in 1981 en werden in de beginjaren vooral vergeleken met Duran Duran. Waarschijnlijk vooral omdat ze als voorprogramma fungeerden voor deze band. Het debuut album volgde in 1982, maar het grote succes kwam in 1984 met de release van het tweede album "It's my life". Van dit album werden vier singles uitgebracht die gek genoeg in veel landen hits werden, maar ze werden in de UK over het hoofd gezien. Ondertussen sleutelde Talk Talk aan het muziekgenre en van het elektronische debuut via de new wave van het tweede album werd het allemaal meer een combinatie van verschillende stijlen op het daarop volgende derde album "The colour of spring". Dit werd uiteindelijk het grootste succes van de band (top 10 in de UK en zelfs nummer 1 in NL) mede door de singles "Life's what you make it" en "Living in another world".
Het grote succes opende meer deuren want voor het daarop volgende album was een groter budget beschikbaar en kon Talk Talk nu ook wat meer eisen stellen tegenover de platenmaatschappij (EMI). Zo kregen ze de volledige vrijheid voor de opnames. De band nam hier ruim de tijd voor en er werden veel sessie-muzikanten ingehuurd. Dit alles resulteerde in een jazz/rock/klassiek en alternatief album dat de titel "Spirit of Eden" mee kreeg. De demo-cassette werd verstuurd naar EMI en daar was de reactie dat er grote twijfel was of dit album commercieel een succes zou worden. Daarop vroegen ze aan Mark Hollis of hij wat dingen kon her-schrijven of opnieuw wilde opnemen, maar Hollis weigerde. Enkele weken later kreeg EMI de masters en deze bleken onveranderd. EMI besloot alsnog om het album uit te brengen.
Dit was voor de band het moment om te proberen het lopende contract met EMI te beeindigen.Wat EMI weer weigerde. Dit resulteerde in een rechtzaak welke de band uiteindelijk won. Talk Talk moest nog één album uitbrengen voor EMI en dit werd een gebruikelijke Greatest hits ("Natural history") waarna ze onder contract kwamen bij Polydor.
Uiteindelijk bleek dat Talk Talk haar tijd ver vooruit was. Inmiddels is het album wel geaccepteerd en wordt het gezien als een klassieker in haar genre. Bands als Sigur Rós, Godspeed you black emperor, Elbow, Mogwai en Radiohead noemen het album als gevraagd wordt naar hun invloeden. Sigur Rós gebruikt het nog regelmatig als intro-muziek voor hun live optredens. Mocht je dus liefhebber zijn van één of meer van deze namen is het zeer de moeite om dit ook eens een luisterbeurt te geven. Mocht je geen liefhebber van die andere bands zijn maar deze CD toch willen proberen raad ik je aan om dit niet tijdens een gezellig diner of verjaardagsfeest te doen, maar op een donkere regenachtige avond met kaarslicht en een lekkere single malt whisky onder je neus.
Na "Spirit of Eden" kwam in 1991 nog het album "Laughing stock" uit. Deze ging nog een stapje verder dan "Spirit of Eden" met opnieuw lang uitgesponnen tracks. Ook dit is een pracht album gemaakt tijdens sessies met kaarslicht en wierook. Toch moeten beide albums niet gezien worden als "we doen maar wat-jam sessies" want perfectionist Mark Hollis had alles onder controle. Bassist Paul Webb had de band ook inmiddels verlaten waardoor drummer Lee Harris naast Hollis nog de enige twee bandleden waren. Maar grote credits dienen ook uit te gaan naar Mark Hollis' rechterhand Tim Friese-Greene die bijna alles samen schreven en mondharmonica speler Mark Feltham die al sinds "the Colour of Spring" aan boord was. Tevens een extra note voor (een toen nog bijna onbekende) violist Nigel Kennedy die een deel van de vioolpartijen voor zijn rekening neemt op "Spirit of Eden".
"Laughing stock" was ook gelijk het laatste album van Talk Talk. Mark Hollis kwam nog met een (ook zeer verdienstelijk) solo album en daarna bleef het stil. Bassist Paul Webb dook in 2002 op onder het pseudoniem Rustin man waaronder hij samen met Portishead zangeres Beth Gibbons de fantastische cd "Out of season" uitbracht. Daarna zocht hij zijn drum-maatje Lee Harris uit Talk Talk weer op om samen 3 albums uit te brengen onder de bandnaam O.Rang. Geheel in de stijl van het latere Talk Talk werk met veel gastmuzikanten, maar dan met invloeden uit andere muziekculturen waaronder reggae.
Als laatste wil ik nog kwijt dat er altijd van die standaard vragen zijn van "met welke beroemdheid zou je ooit wel eens een praatje willen maken onder het genot van een hapje en een drankje". Nou, laat alle mooie beroemde vrouwen maar opzij stappen voor Mark Hollis. Want dat lijkt me een enorm interessante man waarmee ik graag eens een boompje zou willen opzetten....
Links:
Het volledige album op You Tube (met korte irritante reclame ervoor): http://www.youtube.com/watch?v=g39-bDsOIw4
Talk Talk complete live show Montreux 1986 op You Tube (met korte irritante reclame ervoor): http://www.youtube.com/watch?v=dTOYdH6tdSQ
O.Rang: http://users.cybercity.dk/~bcc11425/orang/home2.html
Talk Talk hoes ontwerper James Marsh: http://www.jamesmarsh.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten