Het idee is om eerst de link aan te klikken (opent in een nieuw venster) en met de muziek op de achtergrond het blog te lezen zodat je het helemaal in je opneemt.
Thin Lizzy - Róisín dubh (Black rose) - A rock legend
(klik hier voor de muziek link - album versie)
In 1969 na in een aantal andere (veelal cover) bandjes gespeeld te hebben en nadat hij zich zelfverzekerd genoeg voelde om de bas ter hand te nemen, werd Thin Lizzy opgericht. De doorbraak kwam in 1972 tijdens de UK tour waar ze het voorprogramma van Slade mochten verzorgen en zo scoorden ze na het uitbrengen van de single "Whiskey in the jar" in 1973 hun eerste top 10 hit.
De band wijzigde nogal eens van leden en voor de opnames van het album "Black rose" (1979) was er een nieuwe gitarist aan boord: de in Belfast geboren Gary Moore waarmee Lynott in 1968 ook al in een beginnend bandje had gezeten. Gary Moore had ook al een aantal keren als invaller gespeeld in Thin Lizzy maar nu was hij als vast bandlid aangenomen. Het gaf het album een meer bluesy en gevoelig geluid. Dit resulteerde in een top 2 notering voor het album.
De titeltrack (uit de link) is een verzameling van vier Ierse klassiekers ("Shenandoah", "Will you go lassie go", "Danny boy" en "The mason's apron") welke door Lynott en Moore opnieuw gearrangeerd zijn en samengesmolten tot 1 geheel door middel van een prachtige voor Thin Lizzy karakteristieke twin-solo.
Thin Lizzy groeide door en werd een grote stadion-act. Totdat Lynott in 1980 zijn eerste solo-album uitbracht en hiermee het verval van Thin Lizzy inzette. De Lizzy albums scoorden geen grote noteringen meer. De bandleden (en Phil zelf ook) kampten met drugs en alcohol verslavingen en het in 1983 uitgebrachte album "Thunder and lightning" wordt zelfs gezien als een heavy metal album. Op 4 september 1983 kort na een Japanse tour gaf de band haar laatste optreden in Nurnberg Duitsland.
Op 4 januari 1986 overleed Phil Lynott in een ziekenhuis in Salisbury. Een combinatie van zijn drugsgebruik, longproblemen werd hem fataal. Een aantal weken voor zijn dood had Phil nog met Brian Downey gesproken over het opnieuw bij elkaar brengen van Thin Lizzy, maar dit mocht niet zo zijn.
In 1996 besloot John Sykes contact te zoeken met Brian Downey, Scott Gorham en Darren Wharton om weer te touren als Thin Lizzy. Als bassist werd Marco Mendoza aangesteld en John Sykes nam de lead-vocalen op zich. Uiteraard ging dit niet zonder slag of stoot en de kritieken waren niet mals omdat de band de naam Thin Lizzy gebruikte terwijl Phil ontbrak. Maar de band speelde uitsluitend Thin Lizzy klassiekers en kwam niet met nieuw materiaal.
Ze deden ook Nederland aan en ik besloot na lang twijfelen (ook ik vond dat de naam Thin Lizzy heilig was maar alleen met Phil Lynott erin) om in 1999 naar de Kade in Zaandam te gaan (Drummer Brian Downey was inmiddels vervangen door Tommy Aldridge omdat Downey het touren niet aan kon). En (eerlijk is eerlijk) ik was overdonderd. De band speelde fris met veel plezier en Marco Mendoza hield zich verstandig op de achtergrond als vervanger van Phil. De stem van John Sykes was prima, soms zelf lijkend op Phil en alle krakers kwamen voorbij. Als allerlaatste in de toegift werd "Róisín dubh" gespeeld. Kippenvel.
De ochtend na het concert vroeg mijn vrouw Lenneke aan de ontbijttafel hoe het concert was. Ik vertelde haar dat ik totaal verrast was en het fantastisch vond. 's Avonds zette ik nog even om na te genieten de cd "Black rose" op met het titelnummer. Ik vertelde haar dat dit nummer mij kippenvel had bezorgd en dat ze het even moest horen. Daarop zei ze: "Oh, maar deze heb ik de hele nacht gehoord hoor, je lag dit in je slaap de hele tijd naast me te neurien..."
Links:
Thin Lizzy official: http://www.thinlizzy.org/
Róisín dubh trust: http://www.roisindubh.org/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten