Killing Joke - Muziek om nooit te vergeten: Week 19

Het idee is om de link aan te klikken waarna een youtube window opent. Terwijl de muziek speelt kun je onderstaand blog lezen zodat je de muziek helemaal in je op kunt nemen.

Killing Joke - The hum
(klik hier voor de muziek)

Killing Joke is misschien onbewust wel één van de meest invloedrijke bands geweest voor de huidige rock muziek. Grootheden als Kurt Cobain, Dave Grohl, James Hetfield en Lars Ulrich (Metallica), Trent Reznor (Nine Inch Nails) en Chris Cornell (Soundgarden) hebben al regelmatig toegegeven dat deze band van grote invloed is geweest op het geluid van hun muziek. Zo heeft Metallica op de EP Garage Days Re-Revisited het nummer "the Wait" gecovered en is algemeen bekend dat het toonaangevende loopje van Nirvana's "Come as you are" een kopie is van het Killing Joke nummer "Eighties".

Zoals bij meerdere mensen was mijn eerste kennismaking met Killing Joke het nummer "Love like blood" in 1985. Een radio vriendelijke song die voor de bekendheid bij het grote publiek zorgde. Door dit nummer en het album "Night time" ging ik me ook verdiepen in het oudere werk en zo kwam ik bij mijn twee favoriete albums "Fire dances" (1983) en "Revelations" (1982). Een tikje meer punk georienteerd dan "Night time" en met vooral een overheersende gitaarmuur van gitarist Kevin "Geordie" Walker (geboren in county Durham maar op jonge leeftijd verhuisd naar het zuiden waardoor hij door zijn accent de bijnaam Geordie kreeg).

De band ontstond in 1978 toen drummer "Big" Paul Ferguson Jeremy "Jaz" Coleman ontmoette in de Matt Stagger Band (waar Coleman keyboard speelde). Samen besloten ze een andere band op te richten en al snel sloten "Geordie" en Martin "Youth" Glover (bas) aan en Killing Joke was een feit. Het eerste serieuze werk was een EP met de titel "Turn to red" in 1979. Deze EP en het debuutalbum "Killing Joke" werden opgepakt door radio DJ John Peel die zich groot fan van de band noemde. Na de release van "Revelations" besloot de band om te verhuizen naar IJsland. Ze waren ervan overtuigd dat de wereld zou vergaan en dat dit de plek was om te overleven. Youth had het snel gezien dat dit niet het geval was en besloot terug te gaan naar de UK waarop de band besloot een nieuwe bassist aan te trekken (Paul Raven) waarmee het volgende album ("Fire dances") werd opgenomen. Voor de opnames besloot de band om weer terug te gaan naar de UK en ook een nieuwe tour werd weer opgestart.

De iets meer commercieel ingeslagen weg van "Fire dances" bereikte haar hoogtepunt dus op "Night time". Veel fans van het eerste uur lieten de band vallen, zeker na het vervolg "Brighter than a thousand suns". Nog altijd gaat het verhaal dat dit een eis was van de platenmaatschappij. In ieder geval opende het deuren voor Jaz Coleman om een solo-album op te gaan nemen. Hij vroeg de hulp van Geordie, maar Big Paul en Paul Raven werden niet gevraagd. De kosten van de opnames gingen ver over het budget heen en de platenmaatschappij eiste dat het project onder de naam Killing Joke uitgebracht zou worden om nog wat geld terug te verdienen. Er werd zelfs geprobeerd om de ritmesectie terug te brengen in de band maar dit lukte niet. Ze werden zelfs compleet uit de band gezet. Het resultaat was "Outside the gate". Het meest controversiële album van Killing Joke.

Inmiddels was het eind 1988. Jaz en Geordie wilden weer gaan touren en gingen op zoek naar nieuwe bandleden. Als drummer werd ex-P.I.L. drummer Martin Atkins aangetrokken en de band probeerde het met oud-Smiths bassist Andy Rourke. Dit duurde slechts drie dagen en hij stond weer op straat. Uiteindelijk werd de onbekende Dave "Taif" Ball als bassist neergezet en kon de band live gaan spelen. Het resulteerde in een tour waarbij uitsluitend materiaal van voor 1985 en enkele snoeiharde nieuwe songs werden gespeeld. De albums "Outside the gate" en "Brighter than a thousand suns" werden compleet overgeslagen. Na de tour vertrok de band naar Duitsland waar opnames werden gestart voor een nieuw album en al snel werd Dave Ball ook weggestuurd en ingeruild voor good old Paul Raven. Het album dat volgde was "Extremities, dirt and various repressed emotions". Snoeihard waarop de band afrekende met de voorgaande albums. Helaas duurde dit ook niet lang want na een Amerikaanse en Europese tour in 1991 was de situatie onhoudbaar. Jaz Coleman emigreerde naar Nieuw Zeeland om op een (nog) onbewoond eiland te gaan wonen. De rest van de band zocht een nieuwe zanger (Chris Connelly) en met hem namen ze onder de naam Murder inc. een nieuw album op.

Toch begon het na een periode van rust weer te kriebelen bij Jaz Coleman. Na wat productiewerk besloot hij zijn maatjes weer op te zoeken. Geordie en Youth waren samen al bezig oud Killing Joke werk in remixes uit te brengen (Youth was inmiddels een gevierd producer) en zo werd de band weer nieuw leven ingeblazen met twee nieuwe albums in de stijl van het eerst uitgebrachte werk. Inmiddels was ook Nirvana aangeklaagd voor het gebruik van de "Eighties" riff, maar deze aanklacht werd ingetrokken na het overlijden van Kurt Cobain. Jaz Coleman kon ondertussen niet meer stoppen en besloot om, klassiek geschoold als hij is, klassiekers van the Doors, Led Zeppelin en Pink Floyd te herschrijven voor symfonie orkesten en dit ook uit te brengen. Tevens werd hij dirigent van diverse Nieuw Zeelandse en Tsjechische symfonie orkesten en dook hij ook nog op als acteur in een Tsjechische film.

Daarnaast ging Jaz Coleman zich inzetten voor Environmental Sustainability. Hiermee zorg je dat de mate van afval en vervuiling altijd kleiner is dan hetgeen je gebruikt. Ook heeft hij twee Eco-dorpen gestart in Nieuw Zeeland en Chili. Deze dorpen zijn volledig actief door natuurkracht. Hij heeft deze kennis allemaal opgedaan tijdens zijn periode in IJsland maar vooral tijdens zijn verblijf op het onbewoonde eiland in de buurt van Nieuw Zeeland. Op deze twee plekken ontwikkelde hij een grote liefde voor de natuur en leerde om te gaan met de krachten van de natuur en om dit te gebruiken. Hij mag er dan dus wel uit zien als een brute, agressieve en maniakale figuur, maar hij heeft het hart dus overduidelijk op de goede plaats.

Op 20 oktober 2007 kwam het bericht dat Paul Raven was overleden aan een hartstilstand in een hotel in Geneve tijdens een tour met Ministry. Op de begrafenis liepen de vier bandleden van het begin (Jaz, Geordie, Big Paul en Youth) elkaar weer tegen het lijf en alles viel op haar plaats. Ze moesten samen weer muziek gaan maken. Dit resulteerde in twee albums tot nu toe ("Absolute dissent", 2010 en "MMXII", 2012) plus de gebruikelijke tours. Ook zou er een tour volgen met the Cult en the Mission. Maar vlak voor aanvang van deze tour werd Jaz Coleman als vermist opgegeven. Een aantal weken later dook hij weer op. Hij had zelf niks gemerkt van alle ophef rond zijn verdwijning. Hij had zich voor een paar weken terug getrokken in de Sahara woestijn om inspiratie op te doen voor een boek en een nieuw album.

Ikzelf had Killing Joke nog nooit live gezien, al stonden ze wel hoog op mijn verlanglijstje. Maar eigenlijk was ik ook altijd bang om te gaan. Ik was zo bang dat het tegen zou vallen. Ik had af en toe wel eens een live filmpje gezien of een live nummer gehoord en vaak was Jaz niet goed bij stem of was het niet wat ik hoopte. Op 29 september 2010 besloot ik om toch te gaan. Eerlijk gezegd kende ik het meeste nieuwe materiaal niet, maar ik hoopte op ook wat oud werk. Het werd een mix van nieuw werk met heel oud werk (uitsluitend van de eerste twee albums). Jaz was goed bij stem, gebruikelijk geschminkt en nadrukkelijk aanwezig. Geordie speelde zijn gebruikelijke gitaargordijn en de ritmesectie was strakker dan strak met een bonkende en grommende Youth. Het was zeker een goed optreden, maar ik was toch helaas niet zo overdonderd als ik graag zou willen. Waarschijnlijk was mijn hoop/wens groter dan mogelijk.

Neemt niet weg dat Killing Joke een legendarische band is zoals je hierboven gelezen hebt. Ze zullen nooit vervelen en zich nooit stilletjes in een hoek laten drukken.

Links:
Official website: http://www.killingjoke.com/
Jaz Coleman Facebook: https://www.facebook.com/JazColemanOfficial
Official video Eighties (het nummer met de riff die gebruikt werd door Nirvana): http://www.youtube.com/watch?v=x1U1Ue_5kq8