Bruce Springsteen - Muziek om nooit te vergeten: Week 24

Het idee is om de link met het muziekfragment te starten (opent in een nieuw venster) en daarna het verhaal te lezen. Hierdoor kun je het tegelijkertijd in je opnemen.

Bruce Springsteen -Old Dan Tucker
(klik hier voor de muziek)

Over deze man valt natuurlijk heel veel te vertellen, maar aangezien het meeste al bekend is zal ik het in grote lijnen doen en vooral proberen te vertellen wat zijn muziek voor mij persoonlijk aantrekkelijk maakt. Hij mag nou eenmaal niet ontbreken en aangezien het gisteren precies 29 jaar geleden is dat ik hem live zag in de Kuip (niet echt mijn allereerste concert, maar ik beschouw dit toch eigenlijk als mijn echte eerste grote live ervaring) is dit een mooi moment voor een ode aan the Boss.

Toch eerst de gebruikelijke details. Bruce werd op 23 september 1949 geboren in New Jersey uit een vader met Nederlands/Ierse roots en een moeder van Italiaanse komaf. Na het zien van Elvis op TV kreeg hij op zijn zevende jaar een gitaar en hiermee zette hij zijn eerste stappen in de muziek. Eind jaren zestig vertoonde hij zich in verschillende bandjes en in 1972 tekende hij zijn eerste contract met een eigen band. De doorbraak volgde in 1975 met het album "Born to run" waarna hij ook kon gaan touren in Europa. Dit was allemaal ver voor mijn ervaringen met Bruce, al moet ik een grote pluim geven aan mijn zus Marion die mij toch ook wel een beetje muzikaal heeft groot gebracht. Zij was het die begin jaren '80 aankwam met de dubbel elpee "the River". Dit was voor mij de eerste kennismaking met the Boss.

In 1984 volgde het album "Born in the USA" met daarop de grote hits als "Dancing in the dark" en "I'm on fire". Vlak daarna had Bruce een prominente rol in de "We are the world" campagne wat ervoor zorgde dat hij een wereldwijde stadion-tour kon doen. Ook Rotterdam deed hij aan. Het was 12 juni 1985. Ik was 16 jaar, had in de ochtend nog mijn laatste schoolexamen gedaan en daarna ging ik met 6 meiden van dezelfde school met de trein naar de Kuip. We waren mooi op tijd dus snel het veld op en proberen zo ver mogelijk voor aan te komen. Dit lukte aardig, ik denk dat we zo'n beetje op rij 15-20 stonden. Bruce opende met "Born in the USA". Zoals we inmiddels van hem gewend zijn was hij niet te stoppen. Een show van ruim twee uur en alle krakers kwamen voorbij waaronder mijn toenmalige favorieten "Working on the highway", "Cadillac ranch" en "Bobby Jean". Ik kan me ook nog een moment herinneren dat hij op zijn knieën naar saxofonist Clarence Clemons gleed en hem vol op de mond zoende. Het was een fantastische show.

Na afloop richting de treinen die bomvol waren. Ik was voor het eerst bij zo'n groot evenement en het was allemaal nog voor het mobiele-telefoon-tijdperk. We wisten van tevoren al dat we niet met de bus meer vanuit Leiden naar Hillegom zouden kunnen, maar mijn vader had aangeboden om ons op te pikken vanaf het station in Leiden. Hij had een flinke station-wagen dus daar konden best zes meiden en één jongen in. Hij stond er ruim op tijd, maar onze trein wilde maar niet vertrekken en dus ook bij hem niet aankomen. Uiteindelijk was het de laatste trein die vanaf de Kuip vertrok. Rond 02.00 uur kwamen we aan en mijn vader was al aardig in paniek want we hadden nou eenmaal op geen enkele manier contact. Hij had een conducteur aangeklampt en die wist te melden dat dit echt de laatste trein was, dus als we daar niet in zaten, zouden we niet meer komen. Hij was zichtbaar opgelucht.

Met z'n allen werden we ingeladen, de laatste drie achterin de laadruimte van de auto en op naar Hillegom. De wagen lag erg laag bij de grond en trok uiteraard de aandacht van de politie die mijn vader prompt naar de kant van de weg dirigeerde. Na de gebruikelijke vraag "wat wij hier allemaal aan het doen zijn" vertelde mijn vader het verhaal van de treinvertraging, geen busverbinding en zeven jongelui die naar Hillegom moesten omdat ze bij Springsteen vandaan kwamen. Dat was genoeg. De agent had geen aandacht meer voor mijn vader, maar wilde alles over het concert weten, waarna we gewoon door mochten rijden.

De jaren daarna deed Bruce gewoon zijn ding: Muziek maken. Toch was hij qua aandacht wel een beetje over zijn hoogtepunt heen maar hij bleef een enorme trouwe groep fans houden die hem constant volgde. Voor mij persoonlijk kwam het muzikale hoogtepunt toch echt als een verrassing in 2006 met zijn 14e (!) album "We shall overcome - The Seeger sessions". Een beetje vreemd misschien dat deze geweldige songschrijver voor mij het beste album maakt die vol staat met covers. Het gaat mij vooral om het plezier dat dit album uitstraalt. Met een 13-persoons tellende band spelen ze allemaal traditionals welke bekend werden gemaakt door bijvoorbeeld Pete Seeger en Woody Guthrie (daar is hij weer).

Daarop volgend ging Springsteen opnieuw touren en daar ligt mijn grootste teleurstelling. Hij deed namelijk met deze volledige band ook Ahoy' in Rotterdam aan. En dit is nou precies waar ik enorm van mezelf baal. Want soms ben ik gewoon te eigenwijs. Ahoy' is namelijk niet echt een fraaie concertzaal. Op Marillion na in 1987 zijn alle andere concerten die ik daar gezien heb teleurstellend geweest en dit kwam vooral door het beroerde geluid. Daarom liet ik het schieten en daar heb ik tot op de dag van vandaag spijt van. Goed, hij deed ook nog de bierhal aan in Amsterdam. Maar ook daar heb ik eigenlijk (misschien op Mumford & Sons, die een ruime voldoende haalden, na) ook nog nooit iets gezien (of eigenlijk gehoord) wat me positief is bijgebleven. Dat zou een absolute droom zijn om Bruce live te zien met die geweldige 13-koppige band.... Gelukkig kwamen er nog wel DVD's en Blue Ray discs uit van deze tour en de Blue Ray "Live in Dublin" is prominent aanwezig in mijn speler.

De man is "still performing" en zijn populariteit in Nederland steeg weer tot enorme hoogte in 2009 en 2012 met zijn bezoeken aan PinkPop. Daarop toonde hij nog steeds vol energie te zitten en dat zijn shows nog altijd geweldig zijn. Op de foto hiernaast een zichtbaar genietende Pete Seeger die trots was dat Bruce de nummers die hij groot had gemaakt opnieuw aandacht gaf. Helaas heb ik op you-tube niet de link kunnen vinden van de volledige documentaire "Bruce Springsteen & I" waarin fans over hem vertellen en wat ze hebben meegemaakt. Deze is wel regelmatig te zien op de digitale documentaire kanalen op je tv en ook BBC 4 heeft hem regelmatig uitgezonden. Een absolute aanrader. Bruce Springsteen: deze man is niet kapot te krijgen en is een grote muzikale held die absoluut nooit vergeten mag worden....

Links:
Official website: http://brucespringsteen.net/
Volledig Seeger Sessions concert: https://www.youtube.com/watch?v=t1AuE-LoRe4
Live PinkPop 2012: https://www.youtube.com/watch?v=oCl1G3iTxqo
"Hungry heart" feat. Mumford & Sons op PinkPop: https://www.youtube.com/watch?v=LNsrRseQG80