Rory Gallagher - Muziek om nooit te vergeten: Week 33

Het is de bedoeling om de link die onder de artiest/titel staat aan te klikken (opent in een nieuw venster) en daarna gelijktijdig het verhaal te lezen. Dan kun je de muziek en de informatie in je opnemen.

Rory Gallagher feat. the Dubliners - Barley and grape rag
(klik hier voor de muziek)

Deze week wil ik het hebben over de helaas veel te vroeg overleden Ierse blues legende Rory Gallagher. Rory werd in 1948 geboren in Ballyshannon (County Donegal) maar groeide op in Cork. Volgens Iers gebruik waren vader en moeder ook geen onbekenden in de omgeving. Vader Daniel was accordeonist/zanger in een band en moeder Monica was zangeres/actrice in een toneelgezelschap. Rory kreeg op zijn negende zijn eerste gitaar en hij bouwde zelf zijn eigen ukelele. Hij leerde zichzelf gitaar spelen en op zijn twaalfde won hij al een talentenjacht. In zijn muziekkeuze werd hij geïnspireerd door Woody Guthrie en Buddy Holly, maar nadat hij voor het eerst iets van Muddy Waters hoorde wist hij dat blues zijn ding was.

In 1963 zat hij voor het eerst in een band (Fontana), en al snel wist hij de muziekstijl (covers van populaire songs uit die tijd) om te zetten naar meer Rock n' Roll (veel Chuck Berry covers) en ook de bandnaam te veranderen (The Impact). Uiteindelijk nam hij de bassist en drummer van deze band mee om in 1966 zijn eigen band te beginnen. Het werd de band Taste en al snel maakten zij naam door de UK en Ireland o.a. als voorprogramma van Cream. Later konden ze zelfs mee met de super group Blind Faith (waarin ex-Cream leden Eric Clapton en Ginger Baker zaten) naar Noord Amerika en stonden ze in 1970 op het legendarische Isle of Wight festival. Hierna viel de band uit elkaar.

Rory ging verder door onder zijn eigen naam. Hij kwam in contact met bassist Gerry McAvoy die 20 jaar lang zijn muzikale partner zou blijven. Tussen 1970 en 1980 bracht hij maarliefst 10 albums uit. Maar afgezien van de live albums "Irish tour 1974" en "Live in Europe" zal hij niet herinnerd worden door zijn studio albums. Het waren zijn onuitputtelijke hoeveelheid live optredens die voor zijn legendarische status zorgde. Elke avond opnieuw bomvol energie en nooit teleurstellend. Daarom duurde het bij mij ook tot eind jaren '80 voor ik me eens ging verdiepen in deze man.

Dit kwam door de gitarist in mijn toenmalige band. Compo was een in Hillegom wonende Ier die helemaal gek was van Rory Gallagher. Aangezien hij in het bespelen van gitaar en bas ook veel verder was dan mij, kreeg ik veel baslessen voorgeschoteld van blues-loopjes en het naspelen van Rory Gallagher songs. Hierdoor raakte ik wat meer geïnteresseerd in Rory terwijl blues toch niet helemaal mijn ding was. Enkele jaren later in mijn CD-winkel maakte ik kennis met Annelies, een jonge vrouw die in een parfumerie winkel werkte uit het zelfde winkelcentrum. Uiteraard ging ons gesprek over muziek en zij gaf aan dat zij de vriendin was van Rory Gallagher. Ze liet mij ook foto's zien en leende mij wat live video-banden waardoor ik met nog meer kon verdiepen. En wat bleek in 1993 kwam Rory weer eens naar Nederland voor een optreden en Annelies vroeg of ik zin had om mee te gaan. Ik kon natuurlijk niet anders dan ja zeggen, en tevens de vraag of mijn Ierse bandcollega mee mocht. Zo reden we met z'n drieën naar de Zalen Schaaf in Leeuwarden.

Het was een verrassend klein tentje voor een legende als Rory. Ik was de chauffeur dus heb me na het maken van wat foto's (de onderste drie hier geplaatste foto's zijn door mij zelf geschoten) een beetje aan de zijkant opgehouden. Mijn Ierse maatje Compo zag ik af en toe vooraan bij het podium rondspringen en van Annelies was al helemaal niks meer te bekennen. Tot na afloop van het concert. Compo zat met een smile van oor tot oor naast me op een stoel zwaar bezweet uit te hijgen en Annelies kwam naar ons toe. Of we nog even backstage een handje wilden schudden. Ze nam ons mee en Compo was in opperbest humeur. Ik ook, want ik had de hele avond op het podium een andere held van mij zien staan. Op harmonica blies namelijk Mark Feltham mee. Een sessiemuzikant die ook meegespeeld had op voor mij enorm belangrijke platen van Talk Talk en... New Model Army. Dus Compo en Annelies hingen om Rory heen die er zichtbaar doodmoe en aardig beschonken uitzag. Terwijl ik een leuk gesprek had met Mark Feltham. Lang duurde het allemaal niet, want na korte tijd kwam er een grote taxi voorrijden waar Rory en de band instapten. Wij stapten weer in mijn kleine Ford Fiesta en reden terug naar Hillegom waar we vroeg in de ochtend weer voldaan aankwamen. Het enige waar ik achteraf enorm van baalde was dat mijn fotorolletje tijdens het concert al volgeschoten was.

Dan gaan we door naar 15 juni 1995. Om 7.00 uur schoot mijn wekkerradio aan. Ik stapte naast mijn bed tot de nieuwslezer vertelde dat in Engeland de blues gitarist Rory Gallagher de dag ervoor door complicaties na een levertransplantatie was overleden. Ik moest eventjes terug om op het bed te zitten. Dit kwam toch wel aan. Zijn begrafenis was een samenkomst van alle grote Ierse muzikanten (U2, Clannad, Gary Moore etc). Zo'n 10.000 mensen stonden uit respect langs de route van de kerk naar de begraafplaats. Mark Feltham speelde "Amazing Grace" op de harmonica en Ronnie Drew (Dubliners) hielp zelfs met het dragen van de kist. De dagen erna zag ik Annelies niet meer in de winkel. Tot ze op een gegeven moment weer binnenkwam. Ze gaf me een kopie van een cassettebandje. Dat wilde ze toch nog even aan mij laten horen. Het bleek een kopie van haar antwoordapparaat. Vlak voor zijn dood had Rory haar nog gebeld om afscheid te nemen. Ik kreeg zwaar kippenvel en nu ik dit schrijf lopen opnieuw de rillingen over mijn lichaam.

Om toch vrolijk te eindigen wil ik terug gaan naar het nummer in dit blog "Barley and grape rag". Het betreft een samenwerking tussen Rory en the Dubliners. Want naast een blues-gitarist op zijn over bekende Fender was Rory ook een waanzinnige gitarist op akoestische gitaar en mandoline. Dit nummer stond al eerder op Rory's album "Calling card" (1976) maar is speciaal in 1992 opnieuw als duet opgenomen ter ere van het 30-jarig bestaan van the Dubliners. Het plezier straalt ervan af en je hoort menig maal gelach tussen de tekst door. Ik neem aan dat ze voor, tijdens en na deze opname gezamenlijk ook flink wat hebben gedronken....

Links:
Rory Gallagher official website: http://www.rorygallagher.com/
"Barley and grape rag" (Rory Gallagher versie): https://www.youtube.com/watch?v=sJtFqxii-pQ
"Going to my hometown" (live op mandoline): https://www.youtube.com/watch?v=-6CA13-MEH0
Rockpalast full live show 1976: https://www.youtube.com/watch?v=mNMOtuetiks