Marillion - Muziek om nooit te vergeten: Week 34

Het is de bedoeling om de link onder de artiest en titel aan te klikken. Dan opent een nieuw venster met een you-tube filmpje. Luister naar deze muziek en lees tegelijk onderstaand verhaal om beide in je op te nemen.

Marillion - Grendel
(klik hier voor de muziek)

Mijn vorige blog ging al over blues waarbij ik aangaf dat ik normaal gesproken geen overdreven blues liefhebber ben. Nu gaat het over een symfonische rockband terwijl ik ook verder geen liefhebber ben van veel meer andere bands uit dit genre. Maarja, zo werkt het met muziek. Iets grijpt je, je krijgt kippenvel en dan weet je dit vind ik goed. En of het dan klassieke muziek is of death-metal, en dus blues of symfonische rock, dat maakt niks uit. Kippenvel is gewoon goed.

Zo kwam ik in 1985 in aanraking met de band Marillion. Dit kwam door hun album "Misplaced childhood". Hierop stond ook de hit "Kayleigh", maar dit album trok eerder mijn aandacht door de prachtige kleurige hoes en omdat hij tussen het nog maar hele kleine rijtje met cd's stond in de plaatselijke platenwinkel. Nu had ik al vroeg een cd-speler en veel keus was er nog niet, dus gaf ik dit album een luisterbeurt. Het bleek een schot in de roos. Wat een prachtig album. Ik ging mij verder in de band verdiepen en kwam erachter dat dit inmiddels al het derde studio album was, dus ik op zoek naar eerder materiaal.


De band werd geformeerd in 1979, maar kreeg echt vorm in 1981 na flink wat bandwisselingen. Geinspireerd door Genesis (in de Peter Gabriel tijd), Rush, Yes en Pink Floyd, maakten ze lange psychedelisch georienteerde muziek. Niet echt radio vriendelijk maar toch kregen ze BBC radio aandacht met een optreden in de Friday Rock Show waarin ze drie nummers live mochten spelen. Dit trok weer de aandacht van EMI, waar ze een contract mee afsloten. Het eerste uitgebrachte werk werd een 12 inch van de single "Market Square Heroes" met op de B-kant het ruim 17 minuten durende werk "Grendel".

Het eerste album kwam in 1983 en kreeg de titel "Script for a Jester's tear" mee. Dit album had slechts 6 tracks, maar deze varieren van ruim 5 minuten tot ruim 8 minuten per nummer. Het is een vrij duister album. In 1984 kwam het tweede album uit met de titel "Fugazi". Hierop deze keer 7 tracks, maar opnieuw enkele lang uitgesponnen nummers. Deze twee albums zorgden voor mijn grote liefde voor deze band en met name zanger Fish die verantwoordelijk is voor de fantastische teksten. Waar ik al aangestoken werd door "Misplaced childhood" bleek dat deze twee albums zo geniaal in elkaar zitten, dat je als je eenmaal begint met luisteren niet meer los komt.

Na het commerciele succes van het eerder genoemde "Misplaced childhood" bleek dat het toch niet allemaal goed zat binnen de band. De teksten op het derde album lieten al zien dat Fish (en de overige bandleden) niet vies waren van drugs, maar vooral van alcohol. Deze worsteling kwam helemaal tot uiting in het zware vierde album "Clutching at straws". Zoals de titel al doet vermoeden (en dit nog verder uitgesproken wordt in de titelsong) probeerde de band met deze laatste strohalm de boel bij elkaar te houden. Een uitgebreide wereldtour volgde, maar in de zomer van 1988 kwam het bericht dat Fish de band had verlaten. Gelukkig had ik ze een paar maanden daarvoor (november 1987) in de sterkste bezetting nog gezien in Ahoy' Rotterdam. Later heeft Fish toegegeven dat hij deze beslissing had genomen omdat hij het intensieve touren niet aan kon en hij bang was dat hij op een dag levenloos aangetroffen zou worden als een overleden alcoholist na een overdosis.

Hij werd opgevolgd door Steve Hogarth. Technisch een betere zanger, maar toch ben ik hierna afgehaakt. Ik miste de diepgaande teksten van Fish welke met een enorme overtuiging, al dan niet perfect gezongen werden. Ik volgde wel de solo-carriere van Fish, maar ook deze zou nooit het niveau halen van het oude Marillion werk. Ik heb nog een aantal live show's van Fish bezocht. Steevast hoogtepunt waren eigenlijk de oude Marillion songs die hij uit de kast haalde en deze waren soms door gebruik van twee gitaristen wel eens indrukwekkender dan het origineel. Alleen "Grendel" werd nooit live gespeeld. Het was onder de (oud) Marillion fans toch echt een cult-klassieker geworden en er werd regelmatig om geschreeuwd. Maar helaas.

Tot drummer van de eerste single en het eerste album Mick Pointer, die inmiddels de drumkruk bezette in de door hemzelf opgerichte band Arena, aankondigde dat hij tijdens zijn nieuwe tour het nummer live zou gaan spelen. Zo deden zij ook Tivoli in Utrecht aan en ik besloot om dit te gaan meemaken. Tivoli was flink afgeladen en bijna twee uur lang werden er nummers van de band Arena gespeeld die ik nog nooit had gehoord. Nu is dat bij eenvoudig in het gehoor liggende nummers meestal niet zo'n probleem, maar de symfonische rock van Arena is andere koek, het was echt doorbijten geblazen. Na twee toegiften leek het erop dat het niet meer zou gebeuren. Tot drummer Mick Pointer alleen opkwam met een gitarist en ze samen het intro speelden van Grendel. De zaal werd gek en het kippenvel sprong hoog op mijn armen. De rest van de band kwam er ook bij en Mick kroop weer achter zijn drumstel. De zanger wist Fish aardig te benaderen en een kleine 20 minuten later stond ik nog steeds als aan de grond genageld. Wat fantastisch om mee te maken dat dit nummer live ten gehore werd gebracht.

Zowel Fish als Marillion zijn nog steeds actief en hebben beide een grote groep fans in Nederland waardoor ze nog regelmatig Nederland aandoen. De strijdbijl is inmiddels ook begraven, maar een echte reunie met Fish zal er waarschijnlijk nooit inzitten. Nou zou dat ook wel een beetje vreemd zijn, want zanger Steve Hogarth zit er inmiddels drie keer zo lang in als Fish ooit in de band heeft gezeten. Op 3 oktober staat Fish met zijn eigen band in de Boerderij in Zoetermeer. Het is alweer veel te lang geleden dat ik deze (toch wel) held live heb gezien, dus de kaarten liggen al klaar....

Links:
Fish official website: http://fish-thecompany.com/
Marillion official website: http://www.marillion.com/
Fish live Night of the Jester (2002): https://www.youtube.com/watch?v=1_cqtZFK6Z8
Arena's versie van "Grendel": https://www.youtube.com/watch?v=7fNGxL0ZX7Q