Calexico - Muziek om nooit te vergeten: Week 37

Het idee is om de link met het muziekfragment aan te klikken. De muziek opent dan in een nieuw venster waardoor je tegelijk kunt luisteren en het blog kunt lezen.

Calexico - Corona
(klik hier voor de muziek)

Eerlijk gezegd heb ik me speciaal voor dit verhaal wat meer verdiept in deze band. Ik kende tot vandaag weinig tot niks van hun achtergrond, alleen een deel van hun muziek. Maar nu ik sinds een paar maanden het laatste album "Algiers" op mijn muziekspeler (die ik aan heb staan op de fiets naar mijn werk) heb staan, verdienen ze een plaatsje in deze lijst. Wat is dat een pracht-album. Het is ook maar goed dat ik me verdiepte in deze band. Want wat is de muziekwereld toch ook klein. Er kwam namelijk onverwachts een heel opzienbarend feitje tevoorschijn....

Calexico is een band met eigenlijk twee vaste leden: Joey Burns en John Convertino die elkaar in 1990 voor het eerst ontmoetten. Na een beetje rondzwerven in diverse bands brachten ze in 1995 onder de bandnaam Spoke een eerste album uit ("Spoke"). Hierdoor kreeg de band een platendeal bij Quarterstick Records en besloten ze de bandnaam te veranderen in Calexico. Omdat het debuut maar was uitgebracht in een oplage van 2000 stuks werd besloten in 1997 een re-issue uit te brengen van het album onder de naam Calexico. Het tweede album "the Black light" volgde in 1998. Een concept album over de woestijn in Arizona en Noord Mexico dat wereldwijd goed werd ontvangen.

Door de goede verkopen en verhalen kreeg de band de mogelijkheid om voor "Hot rail" welke uitkwam in 2000 de hulp in te roepen voor blazers en violen. Maar hier bleef het niet bij. Burns en Convertino waren graag geziene gasten bij verschillende opnames. Zo brachten ze met twee bevriende Franse muzikanten een album uit, en verschenen ze op een album van Giant Sand. Ook werden in dezelfde periode een verzamelalbum met rarities uitgebracht welke goed en exclusief werd verkocht bij concerten.

De band had het heel druk met optredens en opdraven bij andere artiesten. Niet gek dus dat de grote bekendheid in 2005 kwam door het in 2005 uitgebrachte "In the reins". Hier werkte de band samen met de folkband Iron & Wine. Hiermee haalden ze zelfs de Billboard charts en Calexico was nu geen onbekende meer. Ze stonden onder meer op Lowlands waar ze ook een Nederlandse fan schare opbouwden. Nu ben ik zelf niet van de festivals, maar gelukkig is mijn muziek-mate Frido (a.k.a. Hank de Schijfpikeur) dat wel. Hij kwam dus in aanraking met ze en omdat ze in 2008 "Carried and dust" uitbrachten, kwamen ze in oktober van datzelfde jaar naar Paradiso. Dit vond Frido een mooi moment om mij uit te nodigen voor iets dat hij vond wat ik moest zien en horen. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar als hij het zei moest het goed zijn.

Het werd een mooie avond. Ik was diep onder de indruk van de vocale kwaliteiten, de prachtige pedal steel guitar en ik genoot ook vooral van de blazers op het podium. Zoals wel vaker heeft Friet dit goed aangevoeld en zo hebben wij samen een grote overlap van muziek die we allebei goed vinden, maar zijn er ook genoeg dingen die we nog steeds aan elkaar leren. Bedankt daarvoor mate! Ik besloot om de band via CD te blijven volgen. En zo kwam in september 2012 het tot nu toe laatste album "Algiers" uit. Die zit nu inmiddels al maanden in mijn naar-het-werk-en-terug-fiets-muziekspeler en komt er niet meer uit. Niet alleen het mooiste album van 2012, maar misschien wel van de '10's. Waar op eerdere albums het allemaal soms nog wel eens vrolijk en gezellig overkwam (zoals bijvoorbeeld ook in het gekozen nummer Corona), is "Algiers" een vrij donker album. Mede daardoor grijpt het je niet gelijk bij je lurven, maar als je er eenmaal in zit laat het je niet meer los....

Even terugkomend op het opzienbarende feitje. In een eerder blog (week 25) hebben jullie een stuk kunnen lezen over de geniale Lisa Germano. In dat blog stond ook vermeld dat ze o.a. samen heeft gewerkt met Calexico, maar ik dacht dat dit misschien gewoon een eenmalige live-samenwerking was. Tot ik tijdens mijn tocht door de Calexico historie tegenkwam dat Burns en Convertino in 1997 onder de naam OP8 in samenwerking met Lisa Germano (en Howe Gelb van Giant Sand) een album uit hadden gebracht. En laat ik datzelfde album nou ook al maanden op die zelfde muziekspeler hebben staan maar ik me tot nu toe nog niet had verdiept in de artiesten met wie Lisa samenspeelde op die CD....

Links:
Official website: http://www.casadecalexico.com/
Full show live in België 2008 (2 dagen voor Paradiso): https://www.youtube.com/watch?v=ndRRXLsNMik
Video "Cruel": https://www.youtube.com/watch?v=8t46dvudrp8