Ramones - Muziek om nooit te vergeten: Week 31

Het idee is om de link aan te klikken waarna de muziek opent in een nieuw venster. Daarna tegelijkertijd het blog lezen om zo beide in je op te nemen.

Ramones - Bonzo goes to Bitburg
(klik hier voor de muziek)

Een band die ook niet mag ontbreken in mijn blog is the Ramones. Drie weken geleden overleed het laatste nog levende originele bandlid Tommy Ramone en mede daarom wil ik dit blog opdragen aan Tommy, Joey, Dee Dee en Johnny.

Het nummer dat ik gekozen heb is wellicht niet het meest bekende en voor de hand liggende, maar het verhaal erachter is prachtig en ik vind het ook één van de beste nummers. Maar eerst beginnen we met een stukje historie.

In 1974 ontstond de band in Queens New York uit de overblijfselen van Tangerine Puppets, een band met vrienden Johnny (Cummings) en Tommy (Erdelyi) later bijgestaan door gezamenlijke vriend Douglas Colvin. Zij nodigden Jeffrey Hyman uit en zo was de eerste line-up compleet. Maar er moest nog flink gewisseld worden van instrument. Jeffrey was namelijk oorspronkelijk de drummer en Douglas de zanger en gitarist. Douglas ruilde al snel de gitaar in voor een bas en besloot om zijn naam te veranderen in Dee Dee Ramone. Hij kwam aan deze naam omdat hij geobsedeerd was door Paul McCarney die onder het pseudoniem Paul Ramon in begin jaren '60 had gespeeld als the Silver Beetles. Uiteindelijk kon Dee Dee de rest van de band overtuigen om allemaal de naam Ramone te adopteren (Jeffrey werd Joey Ramone) en de bandnaam te veranderen in the Ramones.

Ook kwam Dee Dee erachter dat hij niet tegelijkertijd kon bassen en zingen. Door aandringen van (toen nog) manager Eldelyi werd besloten om Joey te laten zingen, maar ook hij vond het te lastig om te drummen en zingen tegelijkertijd. Er werden diverse audities gedaan voor een nieuwe drummer maar het bleek dat manager Tommy, die regelmatig op de kruk plaats had genomen om wat voor te spelen de ideale man was voor deze plek en zo was ook Tommy Ramone geboren. Joey zou één ding niet vergeten uit zijn periode als drummer. Zijn 1-2-3-4 bleef altijd een herkenbaar begin bij veel nummers van the Ramones.

In maart 1974 maakte de band haar live debuut en in augustus van datzelfde jaar stonden ze voor het eerst in de legendarische CBGB's club. Het publiek was getuige van iets compleet nieuws. Korte (vaak minder dan 2 minuten) supersnel gespeelde songs van vier mannen compleet in leer gestoken. Overduidelijk geen hippies. Het bleek een succes want aan het eind van 1974 hadden ze al 74 keer live gespeeld in CBGB's. Dit leverde de band een platencontract op in 1975 wat een jaar later resulteerde in het debuutalbum.

In 1978 besloot Tommy om weer een stapje terug te doen. Hij was het touren zat en hij werd vervangen door Marc Bell (Marky Ramone). Tommy bleef wel aan al producer van de uit te brengen albums. Deze line-up hield vrij lang stand. In 1983 werd Marky uit de band gezet wegens een alcohol probleem. Hij werd vervangen door Richard Reinhardt (Richie Ramone) en hij was volgens Joey het beste wat de band kon overkomen. Hij zorgde voor een nieuwe frisse kijk en kreeg zelfs een vrijbrief om nummers te schrijven. Ook mocht hij af en toe een nummer zingen en kon hij soms Dee Dee's achtergrond vocalen overnemen.

Hij was ook drummer op het hierboven gekozen track "Bonzo goes to Bitburg". Een voor de band verrassend politiek zwaar beladen nummer. Het betreft het bezoek dat president Ronald Reagan in die periode deed aan Duitsland. Ook bezocht hij een tweede wereldoorlog graf waar Duitse soldaten begraven lagen, maar ook leden van de Waffen-SS. Maar de meeste kritiek kreeg hij door de uitspraak dat de begraven soldaten in Bitburg net zo erg slachtoffer waren als de doden in de concentratiekampen. Joey, die een Joodse achtergrond heeft, leek verantwoordelijk voor dit nummer al bleek achteraf dat Dee Dee de schrijver was van dit nummer. De naam Bonzo was gekozen door de film "Bedtime for Bonzo" uit 1951 waarin Ronald Reagan acteerde naast de chimpansee Bonzo. Uiteraard kwam dit nummer niet uit op single in Amerika maar wel in de UK al scoorde het daar ook niet hoog.

In 1987 stapte Richie uit de band na een langlopend conflict dat hij niet mocht meedelen in de opbrengst van de t-shirt verkoop (!). De inmiddels cleane Marky keerde weer terug en dit was ook de line-up die ik mocht zien in een bomvol Paradiso in 1988. Ik had een mooi plekje op het balkon gevonden en dit is het enige concert dat ik in Paradiso heb gezien waarbij de volledige benedenverdieping van het podium tot aan de bar achterin stond te pogoën. Werkelijk niemand stond stil. Na een set van 52 minuten waarin ze 22 nummers speelden was het concert afgelopen en had iedereen die daar was iets gezien dat je de rest van je leven niet meer zou vergeten.

De jaren daarna zagen we Dee Dee uit de band verdwijnen (opgevolgd door C.J. Ramone) en waren ze graag geziene gasten op diverse festivals. Ook werden ze meer een meer geëerd door andere grote bands en kwamen er Ramones tribute albums uit waarop niet de minste artiesten hun gezicht lieten zien. Helaas overleden de originele bandleden veel te vroeg. Joey in 2001, Dee Dee in 2002, Johnny in 2004 en dus drie weken geleden Tommy. Maar de band heeft voor genoeg inspiratie gezorgd voor vele huidige bands en mogen dus nooit vergeten worden. En ik zal altijd weer terugdenken aan die memorabele avond in 1988 in Paradiso Amsterdam. HEY-HO LET'S GO.

Links:
Official website: http://www.ramones.com/
Een lijst met alle concerten: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Ramones_concerts
4 songs Live 1988 (Finland): https://www.youtube.com/watch?v=psd6mHHkPUg
CBGB's official website: http://www.cbgb.com/